شهید انتظاری چندین بار وصیت نامه نوشتند که متن زیر متعلق به آخرین وصیت نامه ی ایشان می باشد:

بسم الله الرحمن الرحیم

"و من یقاتل فی سبیل الله فلیقتل او یغلب فسوف نؤتیه اجرا عظیما"

و کسی که به جنگ در راه خدا بپردازد. پس کشته شود یا پیروز شود به زودی اجری بزرگ خواهیم داد.

با درود و سلام بر محمدابن عبد الله و جانشینان بر حقش مخصوصا حضرت مهدی عج الله تعلی فرجه الشریف و نائب بر حقش امام امت خمینی بت شکن و درود بی پایان بر گلگون کفنان ایران.

این وصیت نامه ای را صبح روز دوشنبه 20/12/63 می نویسم. الان تمام نیروها آماده هستند که شب شود و عملیات را به یاری خدا شروع کنند. ای خدای عزیز، ای معبود دل ها، ای یاور بی پناهان، مرا دریاب و از این زندگی فانی دنیا نجات ده که جز معصیت و گناه چیزی نیست هم چنان که خودت در قرآنت فرموده ای:

و ما الحیوه الدنیا الا لعب و لهو

دنیا جز بازیچه ی کودکان و هوسرانی بی خردان هیچ نیست.

پس چه بهتر است که انسان از این دنیا کوچ کند و به دنیای دیگر که همیشگی و نیکوتر است برود. ای خدا، تو خود می دانی که من هیچ سرمایه و مالی ندارم که در پیشگاه تو تقدیم کنم تا از من راضی شوی فقط یک جان دارم. ای خدا به زهرای اطهر تو را سوگند می دهم که این جان ناقابل من را خریدار باشی چون می ترسم بعد از عملیات سالم باشم و این دنیا مرا گول بزند و جذب خود کند. آن وقت است که باید سر به بیابان بگذارم و آنقدر ناله و زاری کنم تا تو از من راضی شوی. ای خدای عزیز! خود شاهد هستی که من چقدر گناه کردم. از گناهانم در گذر تا شاید مرا در روز قیامت در کنار ائمه اطهار قرار دهی.

ای مردم ایران شما خیلی به جبهه ها کمک کرده اید. این را بدانید که شما الان در محضر خداوند امتحان می شوید.خوش به حال آن افرادی که در محضر خداوند با موفقیت بیرون می آیند و وای به حال آن افرادی که جذب دنیا شده اند و غافل از این امتحان هستند. ای خوبان عالم در حق این مردم غافل دعا کنید که خداوند آن ها را نجات دهد ما همه محتاج خدا هستیم. اگر خدا دست محبت و لطفش را از سر ما بردارد، در همان آن سقوط می کنیم. به خدا پناه ببریم تا رستگار شویم.

و هر چه شما کردید به رهنمودهای امام این مرد خدا و تقوی گوش دهید. تا این مرد بزرگوار بالای سرمان است تا آن جا که در توان دارید در حقش دعا کنید تا خداوند عمر ایشان را تا ظهور حضرت مهدی عج الله تعلی فرجه الشریف طولانی گردد. ای جانم به فدای این رهبر. خدایا تمام عمرم را فدای عمر امام عزیز کن.

و شما هر چه کردید، علما و روحانیت....

ای پدر و مادرم، شما در حق من خیلی زحمت کشیده اید و من خیلی کوتاهی کرده ام. مرا ببخشید و عفو کنید، باشد که اگر شهید شدم در روز محشر شما را شفاعت کنم و در مرگ من هیچ ناراحت مباشید که خدا یار و مدد کار شما هست و اگر می خواهید گریه کنید فقط برای امام حسین علیه السلام گریه کنید و ضمنا سلام مرا به برادرم برسانید و بگویید که من ایشان را خیلی دوست دارم و بی نهایت به ایشان علاقه مند هستم. هرچه کردند برای اسلام و قرآن باشد. ضمنا خواهرانم را هم سلام برسانید و بگویید نماز و روزه و طاعتشان را زیاد کنند که فردای قیامت هیچکس بدادشان نمی رسد. در پایان سلام مرا به دوستان و آشنایانم برسانید، مخصوصا برادران سپاه

 اگر باشد قرار آخر بمیرم

نمی خواهم که در بستر بمیرم

نمی خواهم که همچون شمع سوزان

بریزم اشک و در آذر بمیرم

دلم خواهد که در فصل جوانی

میان جبهه و سنگر بمیرم

خدایا نصیبم کن در این حمله

که همچون خون و هم خنجر بمیرم

پایان دیدار کربلا

حسن انتظاری

این عکس متعلق است به شهید حسن انتظاری و پدر بزرگوارشان

و همچنین وصیت نامه ای جداگانه برای همسر مهربانشان  بدین شرح نوشتند:

ای همسر مهربانم، من معلوم نیست که در این عملیات شهید بشوم و می دانم تو تحمل این را نداری که در نبود من زندگی را ادامه بدهی ولی این را بدان تو باید خودت را تسلیم خداوند کنی که دل ها همیشه به یاد او آرام می گیرد. این راهی است که باید همه برویم یکی زودتر و یکی دیرتر. همه مسافر هستیم. تو اگر می خواهی در این راه موفق باشی همیشه نعمت های خدا را شکرگذار که هر چه از طرف دوست بیاید نیکو است.

همسرم، همیشه تو را دوست دارم و به تو علاقه مند هستم و می دانم که تو هم عاشق شهادت هستی. من در حق شما دعا می کنم تا خداوند این درجه عظیم را به تو و من بدهد و مرا ببخشید که اگر در زندگی کوتاهی کرده ام. ان شاالله اگر خدا به من توفیق شهادت داد، تو را در روز قیامت شفاعت می کنم. فقط باید مراقب خودت باشی که شیطان وسوسه در وجودت نکند. همیشه پناه به خدا ببر.

ضمنا من 2 ماه روزه دارم اگر توانستی برایم بگیر.

حسن انتظاری

ما نماز می خواندیم تا رفع تکلیف کرده باشیم، اما دقیقا می دیدم که احمد از نماز خواندن و مناجات با خدا لذت می برد. من در آن دوران نزدیک ترین دوست احمد بودم. ما رازدار هم بودیم. یک روز به او گفتم :

احمد، من و تو از بچگی همیشه با هم بودیم. اما یه سوالی ازت دارم! من نمیدونم چرا توی این چند سال اخیر، شما در معنویات رشد کردی اما من ...

لبخندی زد و می خواست بحث را عوض کند اما من دوباره سوالم را تکرار کردم و گفتم:

حتما یه علتی داره ، باید برام بگی؟

بعد از کلی اصرار سرش را بالا آورد و گفت طاقتش رو داری؟

با تعجب گفتم طاقت چی رو؟

گفت: بشین تا بهت بگم.

نفس عمیقی کشید و گفت:

یه روز با رفقای محل و بچه های مسجد رفته بودیم دماوند. شما توی اون سفر نبودی.

همه ی رفقا مشغول بازی و سرگرمی بودند. یکی از بزرگ تر ها گفت: احمد آقا برو این کتری رو آب کن و بیار تا چای درست کنیم.

بعد جایی رو نشان داد و گفت اونجا رودخانه است. برو از اونجا آب بیار. نسیم خنکی از سمت آب به سمت من آمدو از لابه لای درخت ها و بوته ها به رود خانه نزدیک شدم. تا چشمم به رودخانه افتاد یک دفعه سرم را انداختم پایین و همان جا نشستم! بدنم شروع کرد به لرزیدن. نمیدانستم چه کار کنم! ...

برای مشاهده ی بقیه ی ماجرا به ادامه مطلب مراجعه کنید...