در کتاب‌ «أمالی‌» شیخ‌ طوسی‌،... از حضرت‌ امام‌ جعفر صادق‌ علیه‌ السّلام‌ روایت‌ کرده‌اند که‌: یک نفر آمد خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله " فقیل له ان سعدبن معاذ قد مات" ( گفت سعدبن معاذ مرد. ) ... حضرت خودش مراقب غسل این شهید عزیز شد. در حالی که‌ رسول‌ خدا بدون‌ کفش‌، پای‌ برهنه‌ و بدون‌ ردا جنازه سعدبن معاذ را تشییع می کردند، و گاهی‌ طرف‌ راست‌ تابوت‌ را می‌گرفت‌ و گاهی‌ جانب‌ چپ‌ را می گرفتند و این جوری اظهار ارادت و علاقه می کردند .

حضرت خودشان رفتند داخل قبر ، لَحْد معیّن‌ کرد و او را در لَحْد گذارد و خشت‌ها را یکی‌ پهلوی‌ دیگری‌ می‌چید و می فرمود: به‌ من‌ سنگ‌ بدهید، خاک‌ مرطوب بدهید، که لحد را محکم کنم. حضرت فرمودند: ... إنِّی‌ لَاعْلَمُ أَنَّهُ سَیَبْلَی‌ وَ یَصِلُ الْبِلَی‌ إلَیْهِ، می دانم این بدنش چند روز دیگر می پوسد امّا در عین حال این لحد را محکم می کنم . مهم این جمله است ( که در ادامه فرمودند) وَلَکِنَّ اللَهَ یُحِبُّ عَبْدًا إذَا عَمِلَ عَمَلاً أَحْکَمَهُ. (چون) ‌خدا دوست‌ می دارد آن بنده ای که‌ وقتی کاری را بعهده گرفت آن‌ کار را محکم‌ کاری‌ کند. این محکم کاری برای این است که خدا از محکم کاری خوشش می آید.

والا چه محکم بکنی و چه نکنی این جسد پوسیده خواهد شد. آنچه از این حدیث مورد نظر ماست این که هر کاری که می کنید محکم کاری کنید. آدم درس هم که می خواند محکم کاری کند. درس هم که می گوید محکم کاری کند. کار اقتصادی هم که می کند محکم کاری کند . اطراف کار را رها نباید کرد .

مشکل عمده ما در زمینه های مختلف و در بخشهای مختلف کشور که می بینید گاهی مشکلاتی وجود دارد ناشی از سهل انگاری و ناشی از دنبال نکردن کار است. والا اگر انسان کار را محکم انجام دهد کار پیش می رود.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای در مقدمه درس خارج ، برداشت از سایت leader.ir ]