فرزند گرامی شهید در بیان خاطراتی از قول مادرشان می گوید: پدر ما بسیار عاشق شهادت بود. وقتی نماز شب می خواند یک دور تسبیح می گفت: الهم الرزقنا شهادت فی سبیلک

آقای هاشمیان، امام جمعه ی رفسنجان می گوید: من و آقای خزعلی و آقای سعیدی در روزگار قدیم از قم به جمکران می رفتیم. یک بار وقتی بر می گشتیم از هم پرسیدیم: مهم ترین دعایت چه بود؟

آقای سعیدی گفت: من فقط از خدا خواسته ام که شهادت را نصیبم کند.

آقای سعیدی در جریان نهضت امام می توانست مانند برخی رجال سیاسی و مذهبی حرفش را بزند و برود دنبال کار خودش، اما مانند مقتدا و امام خود در صحنه ماند و می دانست این راه در پایان به شهادتش منجر می شود.

حاج اصغر وحدتی از نمازگزاران مسجد موسی ابن جعفر علیه السلام و از دوستان شهید سعیدی می گوید:

یک شب در عالم رویا دیدم که آیت الله سعیدی قدش رشید و زیبا شده و عمامه و لباسش تغییر کرده و بسیار بهتر از قبل شده از طرفی در میان عمامه او یک چیز شبیه جواهر می درخشد!

خیلی تعجب کردم و خوابم را برای آقای سعیدی نقل کردم. ایشان خوشحال شد و گفت: وحدتی من بیست سال است منتظر چنین روزی هستم! من تعجب کردم که این رویا چه تعبیری دارد؟!

خلاصه گذشت تا آن روزهای آخر که حاج آقا حسابی روز منبر گرد و خاک کرد و به آمریکا و اسرائیل و حتی آموزش و پرورش آن زمان حمله کرد. من گفتم: حاج آقا مواظب باشید، بیایید چند روزی در جایی مخفی شوید، چون حتما به سراغ شما می آیند.

حاج آقا با من خیلی رو راست بود. برگشت و به من گفت: مگه خوابت یادت رفته؟! الان دیگه موقعش رسیده!

نفهمیدم منظور آیت الله سعیدی چه بود برای همین گفتم: خواب من چه ربطی به الان داره؟

ایشان مکثی کرد و گفت: شهادت من نزدیک شده.

خلاصه حاج آقا رفت و چند روز بعد خبردار شدیم که دستگیر شدند. هفته بعد هم خبر شهادتش را شنیدیم...

فرزند گرامی شهید می گفتند: چند روزی از شهادت پدرم گذشت یک روز دستخظی از پدرم در پشت کتاب مواعظ العددیه پیدا کردیم. آن دستخط اشاره به یک رویای صادقه داشت که در روزهای آغازین نهضت برای پدرم اتفاق افتاده بود. این متن را غیر از خانواده ما ، آیت الله خز علی، شهید مطهری و دایی مان آقای طباطبایی هم دیدند.

پدرم با خط خودشان نوشته بودند: شبی در خواب دیدم که به منزل آقای خمینی  می روم. در بین راه علامه طباطبایی را دیدم. ایشان مرا صدا زدند و با هم تا آستانه منزل حضرت امام رفتیم. در انجا علامه طباطبایی به من فرمودند: من دیشب حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام را در خواب دیدم که به من گفتند: به سعیدی بگو به اینجا بیا، چیزی نیست ما نگهدار تو هستیم....

وقتی از خواب بیدار شدم خدا را شکر کردم و این خواب را پشت این کتاب مواعظ العددیه نوشتم. ایشان ادامه داد: این مسئله به زمانی است که مرحوم پدرم به خاطر طرفداری از حضرت امام همه روزه در معرض دستگیری و گرفتاری زندان بود.

منبع: کتاب بصیرت در روزگار سکوت، زندگی نامه و خاطرات شهید آیت الله محمدرضا سعیدی،کاری از گروه شهید ابراهیم هادی