گاهی رفقا در مورد کیفیت خواندن قرآن می‏ پرسیدند؛ عرض می کردم در غیر ماه مبارک رمضان انسان با تأمل و توجه به ‏معانی و کلمه به کلمه و با دقت به معانی و تفسیر بخواند اشکالی ندارد، ولی در ماه مبارک رمضان کثرت تلاوت مطلوب است. بزرگان زیاد ‏می ‏خواندند و سفارش هم شده است. خود ختم قرآن مطلوب بوده و هست، لذا اگر کسی نه این که بی توجه بخواند، ولی طبق روال عادی هر 25 دقیقه، نیم ساعتی یک جزء قرآن را بخواند خوب است...

مقدار تلاوت قرآن بستگی به ظرف و ظرفیت افراد دارد، اما کمتر از سه جزء شاید آرام بخش نباشد. باید در ماه مبارک رمضان یک مقدار بیشتر باشد که حداقل سه ختم قرآن در طول ماه رمضان تمام بشود. اما اگر کسی در قبل ماه مبارک رمضان با قرآن مأنوس بود، می ‏تواند مقدارش را بیشتر از سه جزء هم بکند...

بعضی چه مخالفت ‏ها می ‏کنند که زیاد خواندن قرآن چه دلیل دارد؟! در حالی که این همه دلیل داریم. از جمله در روایت دارد خود امام رضا علیه السلام روزی ده جزء با تأمل می‏ خواندند! حال ‏ده جزء زیاد است برای ما؛ پنج جزء بخوانیم، آن کسی که مخالفت با ده جزء می‏ کند به خاطر این است که خودش حال ‏ندارد حتی یک جزء بخواند...

‌دیده شده در میان بزرگان، کسانی که کارهای اجتماعی آن ‏ها بسیار زیاد بوده و قرآنشان را هم می ‏خواندند و کمک از خدا می گرفتند و هیچ مشکلی هم نداشتند. این که ما موفق نمی ‏شویم، واقعاً علتش دوری و بی توفیقی است که ما نمی‏توانیم روزی 7 - 8 جزء، یا 5 - 6 جزء بخوانیم و زیاد به نظرمان می‏رسد. اصلا تلاوت قرآن یکی از اثراتش این است که به وقت و عمر و توان انسان برکت می دهد و انسان به بقیه کارهایش هم بهتر می رسد...

خدمت آیت اللّه کشمیری هم بودیم، ایشان هم همین طور بودند، روزهای معمولی خود را حتی تا ده جزء قرآن سپری می‌کردند. واقعاً اگر توفیق الهی شامل بشود چیزی نیست، ما چه کار می‏کنیم؟ ده تا 25 دقیقه می‏شود 250 دقیقه؛ یعنی 4 ساعت. ما چقدر وقت های شبانه روزمان ارزشمند هست و از آن بهره می ‏بریم که بخواهیم از قرآن‏ و عبادت بزنیم؟ ما بر فرض که قرآن هم نخوانیم مگر چه قدر از اوقاتمان استفاده می‏کنیم؟

توجه در قرآن خواندن را هم همان تلاوت زیاد قرآن به ما می دهد...

برگرفته از بیانات مربّیِ سلوک، حضرت استاد جعفر ناصری