هر چقدر نمازی که به تأخیر افتاده، عالی و غلیظ بخونی، باز آخرش میشه مثل قیام مختار، که با اون همه خدمتگزاری، مُهر توّابین بهش خورد!
نماز اول وقت، یعنی با حسین در کربلا بودن!!
یعنی «وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ، أُولَٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ »
( واقعه / ۱۰ و ۱۱)
زمان مناسب را دریاب!

 #راضیه_طرید
@sobhnebesht

1- خداوند منان در سوره احزاب آیه 32 می فرماید:

«زن در برابر نامحرم نباید با نرمی و به صورت هوس انگیز سخن بگوید.»

2- در سوره نور آیه 31 می فرماید:

«زن در هنگام راه رفتن چنان با ادا و اطوار و تحریک آمیز راه نرود که نامحرم را متوجه خودش نماید.»

3- در سوره قصص آیه 25:

«خداوند غیور؛ رعایت نمودن وقار و حیاء زن را در هنگام راه رفتن مورد تشویق قرار داده است.»

4- و در سوره زخرف آیا 18 می فرماید:

«زنان در لابلای زینت پرورش یافته اند و علاقه شدیدی به زینت آلات دارند.» ¹

اگرچه علاقه به زیور در حد متوسط و اعتدال برای زن عیب نیست و جزء طبیعت او می باشد و اسلام آن را برای شوهر تأکید نموده است، ولی منظور قرآن کریم زنانی هستند که به تزیین و زیور علاقه زیادی نشان می دهند. بطوری که بسیاری از اوقات به فکر اینگونه امورند و مسائل اخلاقی و شرعی را نزد نامحرم و بیرون از منزل و محل کار رعایت نمی کنند.

5- درباره فلسفه و علت رفت و آمد نکردن مرد با زن نامحرم و روبه رو نشدن آن دو با یکدیگر، قرآن کریم می فرماید:

«ذلِکَ اَظهَرُ لِقُلوُبِکُم وَ قُلوُبِهِنَّ».

«این رو به رو نشدن و سخن نگفتن شما با زن نامحرم برای پاکی دل های شما مردان و هم برای پاکی دل های زنان بهتر است.» ²

پیوندها:

1 - مانند این آیات – آیه 53 سوره احزاب

2 - احزاب، آیه 53

منبع: کتاب " پاسخ به پرسشهای جوانان " ، نوشته اسدالله محمدی نیا

روزی لقمان به فرزندش گفت: فرزندم! من هفت هزار کلمه حکمت آمیز آموختم، اما تو چهار کلمه بیاموز و حفظ کن که اگر به آنها عمل کنی، برای سعادت تو کافی است:

1. کِشتی خود را محکم بساز که دریا بسیار عمیق است.

2. بار خود را سبک کن که گردنه و گذرگاهی در پیش داری که گذشتن از آن بسیار دشوار است.

3. زاد و توشه بسیار بردار که سفرت بسیار دور و دراز است.

4. عملت را خالص گردان و کار را فقط برای رضای خدا انجام بده که قبول کننده عمل، بسیار بینا و داناست.

[ منبع : برگزیده ای از پندهای لقمان حکیم، ص 46 ]

یکی از آشنایان خواب شهید پلارک رو دیده بود

می گفت ازش تقاضای شفاعت کرده

شهید پلارک بهش گفته:

من نمی تونم شما رو شفاعت کنم

تنها وقتی می تونم شفیع شما باشم که نماز بخونید و بهش توجه داشته باشید

همچنین زبانتون رو نگه دارید

در غیر این صورت هیچ کاری از دست من بر نمی آید...

خدایا از تو شرمسارم از اینکه...

86. کسی چیزی را که بدان چندان احتیاج نداشتم از من خواست، یادم آمد که شاید به آن احتیاج پیدا کنم به او ندادم.

87.برای کسی از روی کینه دعای بد یا نفرینی کردم.

88.وقتی کسی کار بدی کرده بود و خود ناراحت بود آن را به رخش می کشیدم.

89.به برنامه ای که برای کارهای خود گذاشته بودم و قراری که با خود داشتم عمل نکردم.

90.تعقیب بیجا داشتم و میخواستم توجیه کننده ی اشتباهات دیگران باشم.

ادامه دارد...

 آقا امیر المومنین علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمود:

پسرم ! چهار چیز از من یاد گیر : همانا ارزشمند ترین بی نیازی عقل است، و بزرگ ترین فقر بی خردی اسـت، و تـرسـناک تــرین تـنــهایی خــود پـــسنـدی اســت، و گـرامـی ترین ارزش خانوادگی، اخلاق نیکوست. وچهار چیز را بخاطر بسپار که تا به آنها عمل می کنی زیان نبینی:
 1 - پسرم ! از دوستی با احمق بپرهیز، چرا که می خواهد به تو نفعی رساند اما دچار زیانت می کند.
 2 - از دوستی با بخیل بپرهیز، زیرا آنچه را که سخت به آن نیاز داری از تو دریغ می دارد.
 3 - و از دوستی با بدکار بپرهیز، که با اندک بهایی تو را می فروشد.
 4 - و از دوستی با دروغگو بپرهیز، که او به سراب ماند، دور را به تو نزدیک، و نزدیک را دور می نمایاند.

(حکمت 38، نهج البلاغه )

مَوْلاَیَ یَا مَوْلاَیَ أَنْتَ الْغَفُورُ وَ أَنَا الْمُذْنِبُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُذْنِبَ إِلاَّ الْغَفُورُ

خدایا توبه میکنم و طلب مغفرت می کنم از اینکه...

81.کسی خواست چیزی یادم دهد به شخص او توجه کردم نه به سخن او.

82.زود باوری کردم یا حرفی را بدون دلیل و برهان و ملاک پذیرفتم.

83.کاری را می توانستم بکنم و به دیگری گفتم بکند.

84.کاری  را با اخم و گرفتگی چهره انجام دادم در حالیکه می توانستم اصلا نکنم.

85.کاری را با نام تو (بسم الله) آغاز نکردم و با این کار شیطان را شریک کار خود کردم.

(إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ) [البقرة: 222].

خدایا من توبه می کنم از اینکه...

76.حرفی را به کنایه،طعنه و با زخم زبان آمیخته کردم.

77.چیزی را بلد نبودم و از سوال کردن آن عار داشتم.

78.جایی حق با من نبود لجبازی کردم.

79.به غذا خوردن دیگران طوری نگاه می کردم که گویی من روزی دهنده ام نه خدا!

80.دستم یا زبانم را بربنده ای بلند کردم و رحم کردن را فراموش کردم.

ادامه دارد...

قرآن از تو شرمنده ام، از اینکه آن گونه که تو گفتی رفتار نکردم، از اینکه...

71.  بی دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا کسی را مسخره کردم.

72. کسی با من حرف می زد و من بی اعتنا بودم.

73. کسی صدایم زد اما خود را به نشنیدن زدم (از روی ترس، جهل و یا حسد)

74. برای ارضای نفس و غرور در سوال کردن فشار آوردن بر کسی آنقدر پیش رفتم تا اینکه نمیدانم را از زبانش بیرون بکشم.

75. چیزی را که باید میگفتم آنجا لب فرو بستم و جایی که باید سکوت می کردم لب به سخن گشودم.